Rusztowania: wyzwania dzisiejszych budów
Współczesny plac budowy jest miejscem, w którym do skutecznego wznoszenia konstrukcji przede wszystkim liczą się rozwiązania zapewniające z jednej strony maksymalne bezpieczeństwo i komfort użytkowania przez pracowników, z drugiej zaś – dążące do minimalizacji kosztów zastosowania i skracające czas instalacji/dezinstalacji danego urządzenia. Tak właśnie wygląda kwestia zastosowania na placach budów systemów rusztowań. Jeszcze do niedawna najpopularniejszym rozwiązaniem spotykanym w polskich firmach budowlanych były rusztowania typu warszawskiego. Rusztowania warszawskie to rusztowania rurowe, w których konstrukcją nośną jest rama z rur stalowych. Dwie pionowe, grubsze rury dźwigają całość ramy i połączone są dwoma poprzecznymi rurami, wzmocnionymi dodatkowo dwoma wspornikami. Taka rama łączona jest przy pomocy czopów i tulei, dzięki czemu można szybko i skutecznie tworzyć rusztowania wolnostojące o przepisowo dozwolonej wysokości do 5 m, przy zakotwieniu ich z czterech stron odciągami do ziemi – 8 m, zaś przymocowane do ściany – 10 m. Rozwiązanie to stosowane bywa najczęściej w budownictwie jednorodzinnym lub przy wznoszeniu budynków o średniej wysokości własnej. Rusztowanie warszawskie jest najczęściej używane jako rusztowanie o charakterze kolumnowym, co wynika ze sposobu łączenia ram. Dzięki ich odpowiedniemu połączeniu bowiem powstaje możliwość instalacji kwadratowego podestu, z którego powierzchni operować będą potem pracujący przy wznoszeniu budynku robotnicy. Co jednak zrobić, gdy wznoszona konstrukcja przekracza opisane powyżej wymiary lub gdy jest ona budowlą o niestandardowym kształcie? Konieczne będzie zastosowanie innego typu rusztowań.
Rusztowania modułowe
Do prowadzenia prac na wysokościach przekraczających 10 m lub na dużej powierzchni wymagającej pracy wielu osób jednocześnie albo przy prowadzeniu prac remontowo-budowlanych wymagających niestandardowych rozwiązań wykorzystuje się rusztowania modułowe. Przy ich pomocy można stworzyć konstrukcje o charakterze fasadowo-przyściennym, ale również punktowym, wspornym, ochronnym, a także konstrukcje przestrzenne – trybuny, sceny, wieże schodowe itp. Wskutek wysokiej elastyczności rusztowań modułowych oraz zastosowania rozetowego sposobu łączenia stężeń (powierzchnia z kilkoma otworami) możliwe jest obudowywanie wymagających konstrukcji (jak np. komin, wieża czy obły zbiornik) przy jednoczesnym dopasowaniu rusztowania do wymogów otoczenia, choćby, ukształtowania terenu. Łączenie poszczególnych elementów konstrukcji rusztowania odbywa się poprzez system rygli działających jak zamek zatrzaskowy klinowy, co zapewnia użytkownikowi rusztowania bezpieczeństwo pracy i większą stabilność konstrukcji. Wyspecjalizowana w montażu rusztowań ekipa jest w stanie bardzo szybko i wydajnie obudować rusztowaniami dany obiekt. Jeśli dodatkowo posługuje się bardzo popularnym w Polsce systemem Plettac, jeden pracownik w ciągu zmiany obudowuje powierzchnię 70-100 m².