Rusztowania prehistoryczne i starożytne

Rusztowanie to tymczasowa konstrukcja, która umożliwia nam pracę na wysokości od kilku do kilkudziesięciu metrów ponad podłożem. Bez nich nie byłoby możliwe wzniesienie jakiejkolwiek budowli, remont elewacji, ułożenie dachu czy odmalowanie ścian. Są nam niezbędne, gdyż pozwalają nam sięgać wyżej.

Gdy spojrzymy w głąb historii, okazuje się, że rusztowania są wynalazkiem bardzo starym. Odkąd ludzie zaczęli budować, rzeźbić i malować na sklepieniach, ścianach i sufitach, musieli posiłkować się rusztowaniami. Kiedy ludzie wynaleźli rusztowania i jakie one były?

Pierwsze prehistoryczne rusztowania

Mamy archeologiczne dowody na to, że ludzie już w prehistorii i starożytności stosowali rusztowania. Potwierdzają to ślady w skałach, które są świadectwem mocowania do nich rusztowań – takie pamiątki odnaleziono np. we Francji w znanej na całym świecie jaskini Lascaux. To tam znajdują się malowidła ścienne ukazujące sceny z polowań ludzi pierwotnych. W ścianach jaskini są rozmieszczone specyficzne otwory, które służyły do mocowania rusztowań umożliwiających malowanie scen w wysokich partiach sklepienia.

Starożytne rusztowania

W starożytności rusztowania były często używane. Stosowano je do wznoszenia dużych budowli (np. obiektów religijnych, amfiteatrów, forów i aren wojennych). Rusztowania z tamtych czasów wyglądały nieco inaczej niż te znane nam obecnie. Były znacznie bardziej toporne i wykonane tylko i wyłącznie z surowców, które ludzie mogli odnaleźć na terenach przez nich zamieszkiwanych. Do ich konstruowania używano zazwyczaj drewnianych bali, solidnych, ciężkich kamieni, które stabilizowały rusztowanie na dole oraz grubych niegwintowanych kłód w roli podłóg i pomostów. W rejonach, gdzie rósł bambus wykorzystywano go do konstruowania rusztowań, ponieważ charakteryzował się niezwykłą lekkością i wytrzymałością.

Rusztowania były stosowane przez starożytnych Greków, Rzymian, Egipcjan oraz Chińczyków. Grecki historyk o imieniu Herodot w wielu swoich dziełach wspomina i z dużą dokładnością opisuje ówczesne rusztowania. Upadek Cesarstwa Rzymskiego spowodował, że architekci na dłuższy czas zapomnieli o rusztowaniach. Powrócono do nich dopiero w średniowieczu.